آنهایی که به تماشای سریال «مختارنامه» نشستند، با دیدن شخصیت «رستم» به یاد یک بازیگر متفاوت ایرانی افتادند، بازیگری که سال‌هاست دنیای خاکی را وداع گفته است.
هنرمندی که مردم ایران هرگز او را فراموش نخواهند کرد؛ حسین پناهی! بازیگری که همیشه به سبک و سیاق خودش، نقش‌هایش را بازی می‌کرد.
بازی‌هایی که ویژه او بود و کمتر کسی باور می‌کرد که روزی یک نفر بتواند مقابل دوربین مانند پناهی نقش‌آفرینی کند و یاد او و نوع بازی‌اش را در آثاری مانند دو مرغابی در مه، سایه خیال، روز واقعه، روزگار غریب و... زنده کند.
داوود میرباقری در سریال امام علی(ع) از حضور زنده‌یاد پناهی استفاده کرد؛ اما این بازیگر با حضور در فیلم روز واقعه و با بازی فوق‌العاده خود نشان داد که می‌تواند آنچنان در یک نقش بدرخشد که بینندگان را مبهوت کند و برای همیشه در یاد آنها بماند.
میرباقری هرچند در امام علی(ع) با پناهی همکاری کرد؛ اما بازی او در فیلم روز واقعه را حتما به خاطر داشته چون از علی‌‌اکبر سلطان‌علی، بازیگر نقش «رستم» چنان بازی گرفته که بینندگان حرفه‌ای تلویزیون را ناخودآگاه به یاد پناهی و نقش او در فیلم روز واقعه و سریال روزگار قریب می‌اندازد.
سخن گفتن پناهی خاص خودش بود، او چنان صادقانه و بی‌تکلف صحبت می‌کرد که بیننده حرفه او را فراموش می‌کرد و می‌پذیرفت که با یک شخصیت واقعی روبه‌روست.
همین اتفاق در سریال مختارنامه برای نابازیگری به نام سلطان‌علی هم رخ داد. او مردی معمولی است که برای اولین بار مقابل دوربین بازی کرده است، برای او دوربین معنایی ندارد، چون او این وسیله ثبت اتفاقات را نمی‌بیند تا از آن دچار دلهره یا اضطراب شود.
او فقط می‌داند که باید به فرمان کارگردان سخنانی را بگوید و حرکاتی را انجام دهد یا به عبارتی برای مدتی رفتارهایش را با خواسته‌های کارگردان هماهنگ کند. البته از نوع بازی سلطان‌علی می‌توان دریافت که کارگردان مختارنامه هم به این نکته دقت داشته که بازیگری در ذات و غریزه سلطان‌علی نهفته است.
انگار همه چیز آماده بوده تا سلطان‌علی باعث شود میرباقری ادای دینی به پناهی داشته باشد؛ بازیگری هنرمند که هم می‌نوشت، هم بازی می‌کرد و هم اشعارش را برای دل‌هایی به ثبت می‌رساند که در هستی به دنبال حرف دل می‌گردند.
همان‌گونه که سلطان‌علی با صدایش همین کار را می‌کند، صدای بکر و بومی او میرباقری را به صرافت انداخت تا آواز تاثیرگذار تیتراژ اول سریال مختارنامه را به صدای او بسپارد.
سلطان‌علی نه بازیگر حرفه‌ای است و نه خواننده‌ای حرفه‌ای. دستان او نشان می‌دهد که او سال‌هاست با زحمت همین دستان نان خورده است؛ دستانی که با ابزار هنر بیگانه بوده‌اند؛ اما دل سلطان‌علی، دل هنرمندی است که همراهان زیادی یافته است، همچنان‌که پناهی همراهانی یافت که او را هرگز فراموش نمی‌کنند.
سلطان‌علی یاد پناهی را زنده کرد و ما آرزومندیم او سال‌ها زنده بماند و مانند پناهی در ذهن مردم جاودانه شود.
منبع: جام جم آنلاین
.jpg)
.jpg)
